Zagrałem w „Metallum”

Wydawnictwo Galakta znane było do tej pory głównie z polskich wersji gier amerykańskiego wydawnictwa Fantasy Flight Games. W swoim portfolio Galakta ma takie hity jak Chaos w Starym Świecie, Battlestar Galactica, Osadnicy z Catanu czy Cytadela oraz całą linię świetnych karcianek w systemie LCG. Na tegoroczne targi Essen, Galakta przygotowała jednak dwie pozycje rodzimych autorów. O jednej z nich Król i zabójcy Łukasza Woźniaka możecie przeczytać na naszym blogu tutaj, a do lektury o drugiej grze właśnie zapraszam.

Gra Metallum zwyciężyła w konkursie dla autorów gier organizowanym przez Galaktę w kategorii S-F. Jej autorami są Wojciech Krupnik i Wojciech Wójcik, którzy wcześniej w 2011 roku wspólnie zrobili grę Proch i Stal.

Metallum mieści się w całkiem zgrabnym, nie dużym pudełku, a jako posiadacz kilkuset pudełek z grami bardzo doceniam, gdy nie muszę przechowywać powietrza na półkach. Zawartość pudełka to 9 dużych kafli planet (lub 10, jeśli ktoś załapał się na dodatkową gratisową planetę), zasłonki, płytki podprogramów, znaczniki robotów wykonawczych, pionki statków, liczniki punktacji, karty modułów wraz z listwą rynku oraz garść innych żetonów. Utrzymane w klimatach science-fiction Metallum wprost zalewa nas świetnymi grafikami Tomasza Marońskiego. Planety, moduły planetarne i podprogramy są fantastyczne, dbałość o szczegóły i różnorodność widać na każdym elemencie i karcie. Doskonale wpasowuje się to w temat gry i nawet przez myśl mi nie przeszło, że gra mogłaby być osadzona w innych klimatach. No właśnie, a jaki jest ten temat?

Gracze wcielają się w pilotów wielkich statków-fabryk, które latając pomiędzy planetami, starają się rozmieszczać roboty wydobywcze, których zadaniem jest pozyskiwanie cennego surowca – metallum. Wszystko po to, by zapewnić jak największy zysk swojej korporacji. Choć słyszałem głosy narzekania na tematykę, dla mnie wszystko jest spójne i temat gry bardzo mi odpowiada.

Przygotowanie do rozgrywki sprowadza się do przygotowania 7 planet, z czego tylko dwie skrajne – Alpha i Omega, leżą odkryte, pozostałe zaś losowo wybrane z dostępnej puli tworzą razem układ planetarny. Listwa rynku wraz z odpowiednimi kartami i dostępne żetony tworzą pulę ogólną, zaś zasłonki wraz ze znacznikami robotów i podprogramami oraz licznik punktacji pulę każdego z graczy. Zaczynając statkami z planety Alpha jesteśmy gotowi do rozgrywki, która podzielona jest na 9 rund w trzech tercjach po trzy rundy. Każda runda z kolei to cztery fazy: Programowanie, Akcje, Punktacja, Koniec rundy. Jeśli wydaje się to skomplikowane, absolutnie takie nie jest i już spieszę z wyjaśnieniem.

W fazie programowania wykorzystujemy płytki podprogramów, które podzielone są na cztery grupy: ruchu, rozmieszczania robotów, akcji specjalnych i usprawnień. Wszystkie te płytki po zaprogramowaniu powinny utworzyć spójny element składający się z dwóch do czterech akcji. To ile akcji umieścimy w danej rundzie, zależy od kilku rzeczy: jakie podprogramy mamy jeszcze dostępne, bowiem raz zużyty podprogram staje się na nowo dostępny dopiero po trzech rundach, jak bardzo skomplikowany program chcemy zrobić co decydować będzie o kolejności w rundzie oraz co tak naprawdę chcemy zrobić. Ten bardzo prosty mechanizm programowania swojej tury jest wyjątkowo dobrze skrojony. W każdym programie umieścić musimy jeden podprogram ruchu, ale cała reszta zależy już od naszego planu i przewidywania co będzie chciał zrobić przeciwnik. Choć z tym przewidywaniem nie ma co przesadzać, układanka bowiem umożliwia wiele kombinacji i często zależy od kolejności wykonywania ruchów w turze. Dlatego też gracz, którego program jest mniej skomplikowany podejmując decyzję o kolejności w turze, znając już program przeciwnika często będzie stał przed dylematem kto ma wykonać pierwszy ruch.

W fazie akcji po ustaleniu kolejności, gracze realizują swoje programy wykonując dostępne akcje z podprogramów oraz instalacji planetarnej umieszczonej na planecie, na której przebywa statek kosmiczny. To z pozoru proste zestawienie akcji generuje wraz z instalacjami planetarnymi (na każdej planecie inna) i modułami (kartami) tak wiele możliwości, że wielokrotnie w moich rozgrywkach to właśnie ta faza potrafiła się trochę przeciągnąć.

Kolejna faza to punktacja, podczas której każda planeta z osobna przynosi odpowiednie zyski graczom, którzy posiadają na niej swoje roboty. Posiadanie przewagi nagradzane jest większą ilością $ kredytów, podobnie jak wydobycie na planetach ze znacznikiem bogatych złóż.

Na koniec, zależnie od etapu gry dokonuje się przesunięć na Listwie rynku modułów oraz z końcem pierwszej i drugiej tercji (po 3 i 6 rundach) wszystkie podprogramy wracają do dostępnej puli gracza.

Spore możliwości tkwią również w kartach modułów planetarnych i modułów akcji, które kupione i wykorzystane w odpowiedni sposób, mogą nam bardzo pomóc w realizacji planów na poszczególnych planetach. I to właściwie koniec, bo po dziewięciu rundach zmagań gracz, który zgromadził więcej $ kredytów wygrywa.

To, co oferuje Metallum doskonale wpasowuje się w moje preferencje gier dwuosobowych. Spora interakcja , cios za cios, brak przestojów i ciągłe wybory. Mnóstwo wyborów z tury na turę: decyzje o tym, kto pierwszy zaczyna, której instalacji planetarnej użyć – tej, z której staruję czy tej, na której ląduję, jak ułożyć podprogramy, aby w każdej z trzech rund móc działać, kiedy kupić i gdzie zamontować moduł, gdzie dołożyć znacznik bogatych złóż, a gdzie popsuć zyski przeciwnika, najpierw lecieć czy najpierw dołożyć roboty? Patrząc na zawartość pudełka, aż trudno sobie wyobrazić tyle możliwości. A jednak pojedynek pilotów to emocjonujące 40-60 minut, podczas których nie będziemy się nudzić. Nastawmy się jednak na sporą dawkę negatywnej interakcji, która jest właściwie dodatkowym mechanizmem gwarantującym emocje.

Życzę sobie więcej takich rodzimych produkcji, a Metallum dołącza do ścisłej czołówki moich ulubionych dwuosobówek, które wyszły spod ręki polskich autorów konkurując z takimi tytułami jak Basilica i Stronghold: Undead.

Dziękujemy wydawnictwu Galakta za udostępnienie egzemplarza do recenzji.

Tytuł: Metallum

Autor: Wojciech Krupnik i Wojciech Wójcik

Wydawnictwo: Galakta

Liczba graczy: 2

Wiek graczy: 10+

Czas gry: do 60 minut