Zagrałem w „Icarus”

Chyba każdy przynajmniej słyszał o „Micie o Dedalu i Ikarze”, w którym to człowiek wzbija się w przestworza i może latać niczym ptak, dzięki skrzydłom z ptasich piór i wosku. Niestety połączenie młodego wieku i fascynacji czymś, czego nikt wcześniej nie doświadczył prowadzi tego śmiałka – mitologicznego Ikara – do zguby. To właśnie podniebne loty są tematem gry „Icarus” wydanej przez Victory Point Games (VPG), a zaprojektowanej przez samego dr. Reinera Knizię, w której od 3 do 7 śmiałków będzie ze sobą konkurować o to kto wzbije się najwyżej na woskowych skrzydłach i jednocześnie nie podzieli losu Ikara.

Rozgrywka

W podstawowym wariancie rozgrywki każdy gracz otrzymuje po jednej karcie z każdej talii kart Ikara (7 różnokolorowych talii kart o wartościach od 0 do 7, gdzie wraz ze wzrostem wartości karty maleje jej ilość w talii), a jeden zestaw takich kart odkładany jest na bok – nie bierze udziału w rozgrywce, wprowadzając dodatkową niewiadomą dla graczy. Następnie gracze kolejno rozgrywają swoje tury. W swojej turze gracz może wymienić dowolną ze swoich kart, odkładając ją odkrytą obok stosu danego koloru i dobrać jedną kartę tego koloru w jej miejsce. Kolejnym krokiem jest licytacja – gracz szacuje w ciemno wartość kart wybranego koloru na rękach wszystkich graczy i ogłasza swój typ współgraczom, jednocześnie przesuwając żeton Ikara na pole o takiej wartości. Kolejny gracz może rozegrać swoją turę w taki sam sposób przebijając jednak ofertę poprzednika (dla dowolnego koloru kart) lub sprawdzić stawkę ustaloną przez niego. Jeżeli zdecyduje się na sprawdzenie – wszyscy gracze odkrywają swoje karty danego koloru i sumują ich wartości. Jeżeli całkowita wartość odkrytych kart jest równa lub wyższa aktualnej stawce – sprawdzający otrzymuje karny żeton piórka, w przeciwnym wypadku punkty karne otrzymuje gracz, który ostatni podbił stawkę. Dla różnicy pomiędzy stawką a sumą odkrytych kart nie przekraczającej 2 są to minus 2 punkty, w innym wypadku minus 5 punktów. Niezależnie od wyniku sprawdzenia wszystkie karty w obstawionym kolorze opuszczają grę, a gracz, który sprawdzał rozgrywa kolejną turę, ustalając stawkę na nowo. Jeżeli podczas gry wszystkie 7 kolorów opuści grę – przetasowuje się talie i rozdaje nowe zestawy kart. Gra toczy się w ten sposób do momentu, aż któryś z graczy otrzyma czwarty żeton piórka. Wtedy podlicza się zdobyte punkty (karne) i gracz z najmniejszą ich ilością zostaje zwycięzcą.

Plansza i talie dobierania (karty Ikara).

Przykładowy zestaw kart początkowych.

 

Gra oprócz wariantu podstawowego oferuje kilka modyfikacji zasad dla skalowania poziomu trudności oraz urozmaicenia rozgrywki, z których najwięcej wnosi do gry dodatkowa talia kart lotu. Karty z tej talii, zagrane w odpowiednim momencie mogą mieć znaczny i zaskakujący wpływ na przebieg rozgrywki.

Przykładowe karty lotu.

Podsumowanie

Gra „Icarus” wykorzystuje elementy mechaniki „liar’s poker”,  mające wprowadzić przeciwników w błąd lub pozwolić na wykrycie blefu któregoś z oponentów. Stawka w rozgrywce, a zarazem rozpiętość licytacji zależy w znacznym stopniu od ilości graczy, bo przy trzech graczach będzie to „tylko” 18 punktów, a  w rozgrywce na 7 osób mogą to już być 34 punkty, dając większe możliwości podbijania stawki, ale również większe ryzyko wpadki podczas sprawdzenia. Ciekawym elementem są dodatkowe warianty rozgrywki, które można dowolnie łączyć i modyfikować według własnych upodobań. Na uwagę zasługują też bardzo ładne i grube żetony oraz karty Ikara, które w zależności od swojej wartości przedstawiają naszego mitologicznego bohatera na innej wysokości z widocznym wpływem odległości od słońca na stan jego sztucznych skrzydeł. Elementem, który można by było w grze poprawić są kolory kart, w niektórych przypadkach na tyle zbliżone, że można je pomylić, a słowne oznaczenie koloru kart trzymanych w wachlarzu znajdują się akurat pod kciukiem. Nie do końca funkcjonalna jest również sama plansza, wokół której powinno się rozkładać poszczególne talie kart Ikara, a ze względu na niezbyt czytelną czcionkę łatwiej jest po prostu ułożyć talie w rzędzie obok planszy. Są to jednak niewielkie zastrzeżenia, które nie każdemu będą przeszkadzać, a nazwisko autora powinno raczej zachęcić graczy przynajmniej do wypróbowania gry.

Być może ze względu na hazardową mechanikę „Icarus” przeznaczony jest dla graczy powyżej trzynastego roku życia, ale zasady są na tyle proste, że z powodzeniem mogą w nią grać dzieci 10-letnie. Cała instrukcja wraz z opisem dodatkowych wariantów to 5 stron formatu A5. W wariancie podstawowym sama gra jest całkowicie niezależna językowo. Dopiero karty lotu wprowadzają niewielką ilość tekstu w języku angielskim. W „Icarusa” gra się szybko i pudełkowy czas 30 minut to raczej maksymalny czas rozgrywki dla większej ilości graczy. Krótki czas gry nie oznacza jednak małej ilości emocji, które w fazie obstawiania skumulowane w pokerowych twarzach graczy często eksplodują, gdy ktoś odważy się „sprawdzić”.

Dziękujemy wydawnictwu Victory Point Games za przekazanie gry do recenzji.

Adrian „AiS” Stolarczyk

Tytuł: „Icarus”

Autor: Reiner Knizia

Wydawca: Victory Point Games (VPG)

Liczba graczy: 3-7

Wiek graczy: 13+

Czas gry: 30 minut