Zagrałem w „Magię i Myszy”

Mieliśmy przyjemność trafić na premierę polskiej wersji gry „Magia i Myszy” (oryg. „Mice and Mystics”) – kooperacyjnej przygodówki, której akcja dzieje się w baśniowym świecie magii i miecza. (Więcej zdjęć z premiery znajdziecie we wcześniejszym poście.) Za rodzimą edycję odpowiedzialne jest poznańskie wydawnictwo Cube – Factory of Ideas.

W przeciwieństwie jednak do gier w podobnym klimacie, w których kieruje się krasnoludami, czy elfami, a walczy z orkami, smokami i innymi typowymi dla tej konwencji stworami, w „Magii i Myszach” gracze wcielają się w tytułowe myszy i stają naprzeciw m.in. szczurom, pająkom, karaluchom czy stonogom.

Na premierze byliśmy we trójkę, a ponieważ każdy z nas ma zupełnie inne podejście do gier kooperacyjnych, postanowiliśmy wspólnie podzielić się swoimi spostrzeżeniami. Bardzo ważną cechą gry jest fabuła, ale nie będziemy się o niej rozpisywać, pozostawimy Wam przyjemność z jej odkrywania.

Bohaterowie na jednym z ładniejszych kafli planszy.

Mechanika

Jacek „palladinus”:
Nie da się ukryć, że sugerowany wiek 7+ jest umieszczony na pudełku nie bez przyczyny. Bazowa mechanika jest bardzo prosta – każdy ma ruch i jeszcze jedną akcję i wykonujemy to na zmianę w losowej kolejności. Dodatkowo ktoś musi aktywować naszych wrogów i kontrolować niektóre specyficzne zasady scenariusza. Większość akcji rozstrzygana jest kośćmi, które na szczęście nie są k6, a bardzo zmodyfikowane na potrzeby tej gry. Całą rozgrywkę napędzają scenariusze i dzięki temu stawiane są przed nami cele, które nie zawsze prosto osiągnąć. Losowość w rzutach plus potrzeba przestrzennego planowania, dają sporo frajdy, a przy tym zmuszają do główkowania, by nie przegrać danej misji. Mając jedną osobę trzymającą rękę na zasadach, spokojnie można do partii zaprosić niemal każdego.

Kuba „rzabcio”:

Z naszej trójki zdaje się najwięcej grałem w gry kooperacyjne, zarówno ameri-trashe, jak i optymalizacyjne. „Magię i Myszy” mogę śmiało polecić zarówno nowicjuszom, jak i zaawansowanym graczom. Mechanika jest bardzo elegancka, prezentuje poszukiwany przeze mnie ostatnio pewien „złoty środek”, jest bowiem łatwa do nauczenia, ale jednocześnie nie jest banalna i daje graczom sporo możliwości. A trzeba się czasami nakombinować, gdyż zadania stawiane przez scenariusze nie należą do najprostszych. Szczególnie, że los myszek bardzo mocno zależy od kości, co dla wielu będzie wadą, ale nie powinno być zaskoczeniem. Na szczęście, jak w przypadku większości tego typu gier, bardzo łatwo jest nieco zmodyfikować zasady, by grę uprościć, na przykład w przypadku rozgrywek z młodszymi graczami.

Przemek „woj_settlers”:

Mechanika jest bardzo prosta, choć do takiego odbioru przyczyniło się z pewnością to, że graliśmy pod czujnym okiem polskiego wydawcy, który pilnował szczegółów. Ja grałem wspólnie z  sześcioletnią córką, która z łatwością przyjęła konwencję gry i ogólny pomysł, choć do satysfakcjonującej rozgrywki jest to wiek niewystarczający. Jak dla mnie trochę za dużo tutaj rzucania kośćmi, co powoduje, że nawet najlepszy plan może zostać popsuty przez zły rzut. Świetnie ukryto w mechanice drobne smaczki, jak nazwy przedmiotów, czy ich wykorzystanie w skali małych myszek, co nie tylko pomaga w rozgrywce, ale też idealnie do niej pasuje.

Karta łuczniczki Lilly wraz z przedmiotami i zdolnością specjalną.

Klimat

Jacek „palladinus”:

Myślę, że klimat tej gry, to jeden z jej największych atutów. Nie jest to kolejny dungeon cawler z tłoczącymi się w korytarzach orkami i klnącymi krasnoludami, ale baśniowy świat rodem z animowanych filmów Disneya. Jest on jednak niebanalny, a cała otoczka związana m.in. z audiobookiem dostarczanym z grą daje nam bardzo ciekawą historię, w którą z przyjemnością można się zagłębić. Pomaga w tym też doskonała oprawa graficzna i przemyślane komponenty i przedmioty fabularne nawiązujące do całego settingu (żetony sera, broń wykonana z guzików czy wykałaczek). Oczywiście zmagania dobra ze złem zawsze zyskują duże grono zwolenników, a tu dodatkowo mamy klimat przyjazny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

Kuba „rzabcio”:

Gra natychmiast skojarzyła mi się z filmem animowanym z lat osiemdziesiątych – „Amerykańska opowieść” (oryg. „An American Tail”). Co prawda film dział się w czasach współczesnych, ale podobnie jak w grze znakomicie pokazano tam świat widziany oczami myszki. „Magia i Myszy” bardzo dobrze to oddaje, zarówno za pomocą grafik, jak i mechaniki. Kafle planszy uwydatniają, jakim problemem dla małych zwierzątek jest wspięcie się na stół. Pokazują, że można wślizgnąć się pod klepki podłogowe, a łupina od orzecha może stać się zbroją, wykałaczka natomiast posłużyć do obrony przed wrogiem.
Gra ma niesamowite zaplecze fabularne – książeczka ze scenariuszami jest o wiele grubsza niż instrukcja, zawiera w sobie mnóstwo fabuły, a polski wydawca dostarczył także audiobooka, dzięki czemu jeszcze łatwiej można dać się wciągnąć w historię.

Przemek „woj_settlers”:

Klimat to właściwie najważniejsza część tej gry. Moja córka wysłuchawszy opowieści wprowadzajacej o złej królowej i zamianie w myszy była zachwycona. Część tej magii wprowadziła sobie do gry chuchając przed każdym rzutem na kości zgromadzone w rękach, czy też kibicujac przy rzutach innych. Byłem nawet zdziwiony, gdy dość świadomie chciała skorzystać ze swoich mocy, aby polepszyć szansę na pokonanie szczura. Pełnię szczęścia dopełniły figurki myszek w tym Lilly, która w swej dziewczęcej postaci pomogła w utożsamieniu się z bohaterką. A i mnie w pewien sposób wciągnęła ta opowieść i jestem ciekaw dalszych przygód dzielnych myszek.

Plansza sterująca mechaniką gry – inicjatywą graczy i przeciwników, torem biegu czasu, przedmiotami drużyny.

Ogólna ocena

Jacek „palladinus”:

Co tu dużo mówić, gra znakomicie nadaje się do rodzinnych rozgrywek, ale myślę, że również dla casualowych graczy, którzy chcą poczuć jakiś nietypowy klimat, niedostępny w chińczyku czy scrabblach. Także ja jako typowy geek uważam, że to gra dla mnie, gdyż jest to po prostu dobra (a może nawet bardzo dobra) gra przygodowa. Oczywiście, jeśli ktoś nie lubi rzucać kośćmi i nienawidzi myszy, to lepiej niech omija „Magię i Myszy” z daleka. Dla planszówkowych rodzin z dziećmi, wydaje się to być pozycją obowiązkową.

Kuba „rzabcio”:

Kooperacyjne gry przygodowe bywają mroczne. W „Magii i myszach” klimat jest bardziej baśniowy, dzięki czemu gra jest o wiele przyjaźniejsza dla młodszego odbiorcy. Co prawda ze względu na zasady warto, by przynajmniej pierwszymi rozgrywkami kierował dobrze zaznajomiony z tytułem gracz, ale mógłbym zaryzykowałbym stwierdzenie, że jest to wyjątkowy, bo rzadko spotykany przykład familijnej gry przygodowej. Istnieje pewne ryzyko, że zaawansowanych graczy „Magia i myszy” nie zachwycą, ale zdecydowanie poleciłbym grę każdemu..

Przemek „woj_settlers”:

Moja ogólna ocena jest bardzo pozytywna. Szkoda, że gra jest droga i nie mogłem wrócić ze wczorajszego spotkania z własnym egzemplarzem, bo jestem bardzo ciekaw dalszych przygód myszek.  Traktuje grę jak opowieść, która doskonale nadawać się może zamiast wieczornego czytania bajek z córką. Myślę, że przy raczej małej regrywalnosci grę będzie można kupić w drugim obiegu i kiedyś zasili moją kolekcję.

Tytuł: Magia i Myszy (oryg. Mice and Mystics)
Autor: Jerry Hawthorne
Wydawnictwo: Cube Factory of Ideas (oryg. Plaid Hat Games)
Liczba graczy: 1-4
Wiek graczy: 7+
Czas gry:  120 minut

Komponenty gry, w tym żetony obrażeń oraz ser potrzebny do uruchamiania zdolności specjalnych.