Ciekawe Gry

gry planszowe i nie tylko

Zagrałem w „Orleans“ z dodatkiem „Orleans: Invasion“

orleans-cover-bothW „Orléans” gracze wcielają się w średniowiecznych kupców rozwijających swoje imperium. Poza zdobywaniem kolejnych sojuszników i wzmacnianiem wpływów wśród średniowiecznych klas społecznych gracze będą także walczyć o jak najwyższą pozycję podczas rozwoju tytułowego miasta, zdobywać jak największą liczbę towarów oraz rozwijać naukę.

Zasady

„Orléans” to gra typu bag building, w której zamiast zbioru tasowanych kart rozwijamy zestaw żetonów losowanych z nieprzezroczystego worka. Na początku każdej tury gracze dobierają pracowników ze swojego worka w liczbie zależnej od poziomu rycerstwa w księstwie. Następnie każdy przydziela wylosowane żetony do akcji na swojej planszetce.

Podstawową akcją, szczególnie na początku gry, jest dobieranie nowych żetonów i jednocześnie podnoszenie poziomu rozwoju na odpowiednim torze. Dzięki temu otrzymuje się pewne bonusy, zależne od nowo zrekrutowanego pomocnika. Przykładowo czarny żeton budowniczego pozwala postawić budynek (i w ten sposób powiększyć liczbę dostępnych akcji), szary żeton skryby zwiększa nasz poziom rozwoju, a czerwony (rycerz) zwiększa liczbę losowanych na początku tury żetonów.

orleans-overview

Spojrzenie na planszę główna: w gónej części mapa okolic tytułowego Orléans, w dolnej – tory skąd pobierani są nowi stronnicy oraz powiązane z nimi bonusy

Trzy akcje dotyczą mapy okolic Orléans, po której każdy gracz porusza swoim pionem kupca, zbierając leżące przy szlakach handlowych towary, oraz buduje lokalne stoiska handlowe.

Niezwykle istotną akcją jest wysyłanie żetonów do ratusza. Pracownicy zostaną usunięci z puli gracza, ale zapiszą się w historii Orléans, biorąc udział w istotnych przedsięwzięciach technologicznych. Ostatni z graczy, który dołoży pracownika do danej technologii, otrzyma żeton obywatela, który można także zdobyć na innych torach planszy głównej.

Na początku każdej tury odkrywane jest jedno z wydarzeń, aktywowane po ukończeniu akcji przez wszystkich graczy. Spowolnią one lub przyspieszą rozwój naszego imperium handlowego, zawsze jednak można się do nich przygotować.

O zwycięstwie w rozgrywce decydują zebrane pieniądze, żetony towarów, wybudowane stoiska handlowe i obywatele.

Cechy charakterystyczne

Ogromną zaletą „Orléans” są minimalne przestoje, którym zapobiega jednoczesne planowanie akcji przez wszystkich graczy – najbardziej skomplikowany moment rozgrywki. Innym plusem gry jest bogactwo możliwości zdobycia zwycięstwa. Każda strategia może przynieść tytuł najlepiej zarządzającego handlem w miastach otaczających Orlean, jedni gracze celują więc w budowanie nowych faktorii, inni decydują się na rozwój wspólnych usprawnień w stolicy regionu, a jeszcze inni stawiają na gromadzenie dóbr.

orleans-map

Mapa okolic Orléans z założonymi przedstawicielstwami handlowymi graczy, a po lewej planszetka rozwoju technologicznego (zdjęcie z BGG użytkownika Muse23PT)

Warto zwrócić uwagę na charakterystyczny styl ilustracji, przypominających średniowieczne malarstwo naścienne albo iluminacje z ręcznie przepisywanych ksiąg – pozwalają one odczuć klimat tej niezwykle ciekawej epoki, przez niektórych wciąż uważanej za „wieki ciemne”. Drobnym problemem są dość szybko ścierające się żetony pracowników, szczególnie startowych, ale w żaden sposób nie przeszkadza to w rozgrywce.

Rozszerzenie

Rozszerzenie „Orléans: Invasion“ poza dodatkowymi budynkami zawiera kilka scenariuszy. Co  najbardziej istotne, nie modyfikuje ono podstawowych zasad.

Planszetka scenariusza dwuosobowego z predefiniowanymi wydarzeniami oraz celami wymaganymi do zwycięstwa

Planszetka scenariusza dwuosobowego z predefiniowanymi wydarzeniami oraz celami wymaganymi do zwycięstwa

Wspólną modyfikacją wynikającą z nowych scenariuszy jest zmiana znaczenia akcji ratusza. Mniej istotne staje się wysyłanie prawcowników do pracy przy wspólnych przedsięwzięciach technologicznych, zamiast tego wykorzystywane są inne mechanizmy. W jednym ze scenariuszy pracowników odsyła się do budowy dodatkowych budynków dających punkty na koniec gry, natomiast w wersji kooperacyjnej zadaniem graczy jest zwerbowanie odpowiednio silnej załogi do obrony Orleanu.

Niemal wszystkie nowe scenariusze łączy rezygnacja z losowych wydarzeń, teraz rozpisanych na karcie scenariusza w predefiniowanej, przemyślanej kolejności, dzięki czemu rozgrywka nabiera nowych smaczków. Szczególnie widać to w scenariuszu dwuosobowym, w którym wydarzenia wywołują syndrom przykrótkiej kołderki i zmuszają do poważniejszego kombinowania.

W scenariusz kooperacyjnym gracze przygotowują Orleans do obrony przed inwazją, kolekcjonując pracowników i dobra zgodnie z planszami po prawej stronie

W scenariusz kooperacyjnym gracze przygotowują Orléans do obrony przed inwazją, kolekcjonując pracowników i dobra zgodnie z planszami po prawej stronie

Tylko jeden ze scenariuszy dodatku narzuca współzawodnictwo. W drugim trybie wieloosobowym gracze otrzymują do dyspozycji specjalne akcje istotne dla współpracy, generującej zwycięstwo. Trzeci scenariusz proponuje rozgrywkę dwuosobową, którą ze względu na dobre zbalansowania uważam za najlepszy element dodatku. Na deser przygotowano trzy tryby jednoosobowe na różnych poziomach trudności. Każdy więc znajdzie coś dla siebie.

Podsumowanie

W „Orléans” gra się po prostu bardzo przyjemnie. Pomimo niezbyt zaawansowanych zasad, gra spodoba się każdemu. Nawet wytrawnemu graczowi powinna przynieść sporo satysfakcji. Poza tym ze względu na implementowanie wielu różnych mechanizmów tytuł ten doskonale nadaje się dla początkujących graczy jako wprowadzacz do bardziej zaawansowanych gier. To tytuł, który nieustannie powraca na mój stół.

Dodatkowa akcja w scenariuszu dwu-osobowym

Dodatkowa akcja z kilkoma możliwościami w scenariuszu dwu-osobowym

Tych, którym się podoba się podstawka, zachęcam do zainwestowania w „Orléans: Invasion“. Rozszerzenie to w genialny sposób – bez zmiany podstawowych zasad, tylko dzięki stosunkowo prostym modyfikacjom – sprawia, że rozgrywka nabiera nowego, odświeżonego charakteru, dzięki czemu „żywotność” gry znacznie się przedłuża.

Jakub ‚rzabcio’ Głazikavatar_afganistan_square

Tytuł: Orleans
Autor: Reiner Stockhausen
Wydawca:  dlp Games
Liczba graczy: 2-4 (możliwe dokupienie elementów 5-tego gracza)
Wiek graczy: 12 lat
Czas gry: 90 minut

Tytuł: Orleans: Invasion
Autor: Inka Brand, Markus Brand, Reiner Stockhausen
Wydawca:  dlp Games
Liczba graczy: 1-4 (możliwe dokupienie elementów 5-tego gracza)
Wiek graczy: 12 lat
Czas gry: 90-120 minut

Dodaj komentarz